با جون میخرم تمام غمهاتو
محمود کریمیبا جون میخرم تمام غمهاتو

(با جون میخرم تَمامِ غَمّهاتو، علی جان

رَد شو ولی بِبَند چِشماتو، علی جان

با ضَربِ لَگَد کُشتن زهراتو، علی جان)۲

٭٭٭٭

(علی جان، علی جان، علی جان، علی جان)۲

٭٭٭٭

(روحی لَکَ الْفِدا، علی جان

نَفْسی لَکَ الْوِقاء، علی جان

نَفْسی لَکَ الْوِقاء، علی جان، علی جان)۲

 ٭٭٭٭

(با جون میخرم تَمامِ غَمّهاتو، علی جان

رَد شو ولی بِبَند چِشماتو، علی جان

با ضَربِ لَگَد کُشتن زهراتو، علی جان، علی جان)۲

٭٭٭٭

می‌بینم که، بسته پَر و بالِت

هر جا بِری، میام به دُنبالت

غَلاف اَمّا، دَستمو کَنْد از پَرِ شالِت

٭٭٭٭

کَنده شد ساقه از ریشه

تیکّه شُد شیشه با تیشه

این که تو مَنو نمی‌بینی

خوبیه دود و آتیشه

٭٭٭٭

(با جون میخرم تَمامِ غَمّهاتو، علی جان

رَد شو ولی بِبَند چِشماتو، علی جان

با ضَربِ لَگَد کُشتن زهراتو، علی جان، علی جان)۲

٭٭٭٭

(نَفْسی لَکَ الْوِقاء، علی جان

روحی لَکَ الْفِدا، علی جان، علی جان)۲

٭٭٭٭

زمین خوردی، باهات زمین خوردم

کا‌شکی میشد، بَراتو میمُردم

زَدَن سیلی، هر دفعه تا اِسمِتو بُردم

٭٭٭٭

همه ‌جا تاره و تیره

اَسَدُ الله به زَنجیره

٭٭٭٭

خوبه حالا حَسَنَم اینجاست

چِشمِ زینب رو می‌گیره

٭٭٭٭

فِضّه میدونه وَضعیَّتِ مَنو، علی جان

وَضعیَّتِ غُنچه‌ای که چیدَنو، علی جان

قومِ بی‌حَیا کُشتن مُحسِنو، علی جان

٭٭٭٭

(با جون میخرم تَمامِ غَمّهاتو، علی جان

رَد شو ولی بِبَند چِشماتو، علی جان

با ضَربِ لَگَد کُشتن زهراتو، علی جان، علی جان)۲

٭٭٭٭

(نَفْسی لَکَ الْوِقاء، علی جان

روحی لَکَ الْفِدا، علی جان

روحی لَکَ الْفِدا، علی جان، علی جان)۲

٭٭٭٭

با جون میخرم تَمامِ غَمّهاتو، علی جان

رَد شو ولی بِبَند چِشماتو، علی جان

با ضَربِ لَگَد کُشتن زهراتو، علی جان، علی جان

٭٭٭٭

(به دُنبالِت، دارم میرم از حال

از این روزا، می‌گذره پنجاه ‌سال)۲

٭٭٭٭

شبیهِ مَن، زینب میره به‌ سمتِ گودال

٭٭٭٭

می‌دَوَم مَن به دُنبالِ، قَتلِگاهه تو با ناله

این که خِیمه‌ها نمی‌بینَن، خوبیه وجودِ گوداله

٭٭٭٭

می‌شنَوَم مَنَم صدای مادر رو، حسین جان

اومدم ولی بُرید حَنجَر رو، حسین جان

(دست ‌و پا نَزَن، کُشتی خواهر رو، حسین جان)۲

٭٭٭٭

تَقَلّا نَکُن کاری اَزَم بَرنِمیاد، عزیزِ مادرم

صِدات میزنم امّا صِدام دَرنِمیاد، عزیز برادرم

اِی وای، اِی وای، برادرم

گرد و خاکِ دست و پا زَدَنِت، نِشسته رو پَرَم

اِی حسین