(هر چه خواهی رو بگیر، امّا مَرو
دست بر پَهلو بگیر، امّا مَرو)۲
٭٭٭٭
تا اَبَد مجروحِ زخمِ کاریام
وایِ مَن از این اَمانتداریام
٭٭٭٭
خانه را عاری زِ خوشحالی مَکُن
فاطمه پشتِ مَرا خالی مَکُن
٭٭٭٭
آئینهی مُؤمِن است مُؤمِن
مِرآتِ نَبیّ شِکست مُؤمِن
٭٭٭٭
اِمشب که ولیِّ حَقّ نِشسته
رو در روی آیِنه شِکسته
٭٭٭٭
بر سینهی خویش لَختهخون دید
یک لالهی سُرخِ واژِگون دید
٭٭٭٭
آئینه زِ بَس در اِنکِسار است
چون قَلبِ اَمیرِ ذُوالْفَقار است
٭٭٭٭
چَشمی زِ فُراتِ اَشک، خسته
چَشمی مُتوَرِّم است و بسته
٭٭٭٭
در حجرهی عشق، جَمع جَمعو
آئینه سَرَش به پای شَمعو
٭٭٭٭
خِسخِس نَفَس است روضهخواندن
در پرده بَس است روضهخواندن
٭٭٭٭
فرمود عزیزِ مَن علی جان
با گریهی خود مَرا مَسوزان
٭٭٭٭
هر چند نشسته چون جَنینی
بر مَن تو اَمیرِ مُؤمِنینی
٭٭٭٭
اِی مردِ مَن، اِی عزیزِ عالَم
سَربار شُدَم، نَما حَلالَم
٭٭٭٭
هر لحظه، عَلی صِدات کردم
در دِل گفتم، فَدات مَردَم
٭٭٭٭
هر چند زِ خنده دِل بُریدم
چندیست که خندهات ندیدم
٭٭٭٭
چندی نَشنیدهام صِدایَت
یک سوره بخوان شَوَم فَدایَت
٭٭٭٭
فرمود علی، به چَشم بانو
بانوش نَهاده، سَر به زانو
٭٭٭٭
از اَوَّلِ آیههای یاسین
در لَرزه فِتاد زانوی دین
٭٭٭٭
از چَشم به چَشم اَشک بارید
زهرا مَدَدی گرفت و کوشید
٭٭٭٭
تا پاک کُنَد سِرِشکِ مولا
شُد مادرِ آب، غَرقِ دریا
٭٭٭٭
چون فاطمه، شامِ آخَرَش بود
در هِقهِقِ گِریههاش فرمود
٭٭٭٭
غُسْل و کَفَنَم شَبانه باشد
دَفنِ بَدَنم شَبانه باشد
٭٭٭٭
آنان که نه با تو پا به پایَند
با تو به مُشایِعَت نَیایَند
٭٭٭٭
یک لحظه، کنارِ قبرِ مَن باش
اِی یار، بهارِ قبرِ مَن باش
٭٭٭٭
فرمود پس از وَصیّتِ خویش
چون وقت کَم است و مرگ در پیش
٭٭٭٭
پس راحَت گریه کُن برایَم
گریه به مَن و یَتیمهایم
٭٭٭٭
گریه به قَتیلِ اَشقیا کُن
(و لا تَنْسِ قَتیلَ الْعِدَی بِطَفِّ الْعِراقِ)
گریه به شهیدِ کربلا کن
٭٭٭٭
شد وعدهی ما کنارِ گودال
وقتی که حسین رَفت از حال
٭٭٭٭
با روی، به رویِ خاک اُفتَد
با پِیکرِ چاکچاک اُفتَد
حسین…