تا صحن نجف پر زدمو
محمود کریمیتا صحن نجف پر زدمو

تا صَحنِ نَجَف پَر زدمو، رو خاکِ شَرَف سَر زدمو

بر بابِ علی دَر زدمو، شَهْ‌پَرِ بالَم رو گرفتم

بیخود شُدمو او شُدمو، قطره بودم و جو شُدمو

واصل به یَمِ هو شُدمو، روزیه سالَم رو گرفتم

٭٭٭٭

(از زهرا رُخصَتِ ماتَم رو گرفتم

از سَقّا ریشه‌ی پَرچم رو گرفتم

از مولا رزقَ مُحَرّم رو گرفتم)۲

٭٭٭٭

حالا اگه مادر اِجازه بده

حالا اگه حیدر اِجازه بده

صداش بزنم

(حسین حسین جان، حسین حسین جان، حسین حسین جان)۲

٭٭٭٭

حالا اگه مادر اِجازه بده

حالا اگه حیدر اِجازه بده

صداش میزنم

(حسین حسین جان، حسین حسین جان،حسین حسین جان)۲

٭٭٭٭

سَر تا به قَدَم آتیشَمو، رَختِ ماتَمو می‌پوشَمو

توو سِیلِ عَزات گُم می‌شَمو، هَم‌سفره‌ی مادرِ تو میشم

روضه‌هات نگه‌داشته منو، به خونِ دِل آغِشته منو

قصّه‌ی تَنور کُشته منو، می‌سوزم خاکِستَرِ تو میشم

٭٭٭٭

مَن بی تو گُم میشم، اِستِحاله میشم

دور از تو، توو دَستِ غَم مُچاله میشم

خوبم تا، برا تو گَرمِ ناله میشم

٭٭٭٭

(سینه میزنم، عِشقو جار میزنم

همه ‌رو به ‌جُز تو، کنار میزنم)۲

٭٭٭٭

دوباره با اِسمِ تو زار میزنم

(حسین حسین جان، حسین حسین جان،حسین حسین جان)۲

٭٭٭٭

(دوست دارم برَات گریه کنم)۲

یادِ گریه‌هات، گریه کنم

بینِ زائِرات، گریه کنم

اِی کُهنه‌غَمِ تازه شِکُفته

٭٭٭٭

از مُقَرَّم و مُحتَشَمِت، از پَرچم و طَبل و عَلَمِت

تا روضه‌خونای مَحْرَمِت، عُمقِ غَمِتو کسی نگفته

٭٭٭٭

از زخمات، چِشمه‌چِشمه خون می‌جوشه آقا

جسمِ تو، ذَرّه‌ذَرّه گُل می‌پوشه آقا

تا روو خاک، نِیزه‌نِیزه زیر و روشه آقا

٭٭٭٭

می‌سوزه دِل از داغِ پیرهَنِ تو

اِلهی بمیرم که دشمنِ تو

می‌گیره توو دَستاش مَحاسِنِتو

(حسین حسین وای، حسین حسین‌ وای،حسین حسین‌ وای)۲